In september organiseerde ik een avond voor dementievriendelijke Uitvaartzorg en daar leerde ik haar man kennen. Samen met een goede vriendin bezocht hij die avond en raakten wij aan de praat. Zijn vrouw had ALS, woonde niet meer thuis en hij dacht na over haar toekomstige uitvaart. Hij vroeg of ik eens met hem in gesprek wilde gaan om te bespreken wat er mogelijk is. En zo geschiedde. Samen met de vriendin, die hem overal in bijstond, vertelde hij zijn wensen. Ik opperde diverse mogelijkheden en met elkaar kwamen wij tot mooie ideeën. Ik werkte een en ander uit en maakte een overzicht van de daaruit voortvloeiende kosten.
Het was de bedoeling dat ik ook het levensverhaal van zijn vrouw zou vertellen en op een mooie wintermiddag gingen wij samen naar haar toe. Zij kon zelf haar verhaal niet meer doen maar het was fijn haar te ontmoeten en uit zijn verhaal de vrouw te leren kennen die zij altijd was geweest. Uit ieder woord en ieder gebaar sprak zijn grote liefde voor haar.
Een aantal maanden later belde hij mij, toch nog onverwacht was zijn vrouw overleden. Alles wat wij eerder besproken hadden gingen wij nu uitvoeren. Over ieder detail had hij nagedacht, geen moeite was hem teveel om haar het afscheid te geven dat zij verdiende.
Met elkaar gingen we nu dieper in op de afscheidsdienst, haar verhaal werd ook verteld door anderen; een zoon die aan de andere kant van de wereld woont, haar zussen, een goede vriend. Zo smeedden wij alles aaneen tot een prachtig afscheid waarin zij tot leven kwam. ALS ontnam haar te zijn wie zij was maar zo herinneren wij haar niet.
De kleinkinderen waren lichtpuntjes in haar leven, één van hen ver weg in een ander land. We zagen hem op beeld een kaarsje aansteken terwijl zijn nichtjes in de aula kleine lichtjes voor oma ontstaken. Een bonte bloemenzee vertelde over die kleurrijke vrouw. Woorden en foto’s verbeeldden haar vrolijkheid, haar onafhankelijkheid en eigengereidheid, hoe actief zij was en hoe lief. Dát beeld kwam naar voren.
Want het is niet de weg die je gaat, maar het spoor dat je achterlaat…
